Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 31 stycznia 2023 roku, w sprawie z powództwa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko wspólnocie mieszkaniowej o uchylenie uchwał, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej strony powodowej, przekazał do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego następujące zagadnienie prawne: „Czy w przypadku, gdy większość właścicieli lokali nie wyraziła zgody na podjęcie określonej czynności przez właściciela lokalu, doszło w tym zakresie do podjęcia uchwały (tzw. uchwały negatywnej) w rozumieniu art 23 ust 2 i art 25 ust 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj Dz. U z 2021 r., poz. 1048)”.
Przepis art. 23 ust. 2 ustawy o własności lokali stanowi, że uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów, chyba że w umowie lub w uchwale podjętej w tym trybie postanowiono, że w określonej sprawie na każdego właściciela przypada jeden głos. Natomiast, zgodnie z art. 25 ust. 1 tej ustawy, właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.
Sąd Najwyższy rozpoznając to zagadnienie, w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2024 roku, sygnatura akt: III CZP 20/23, rozstrzygnął, że: „Niepodjęcie uchwały z powodu nieuzyskania większości głosów właścicieli lokali popierających uchwałę nie może prowadzić do uwzględnienia powództwa na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali”.